Korowody słów jak światło Odbijają się i gasną Między nimi chmury czarne W nich obrazy niewyraźne
Zamiecie wichury, wznieci burzę Jutrzence zerwie letnią suknię Zamiecie wichury, deszczem lunie O świcie księżyc znów Świętuje
Może znajdzie kwiat paproci W jej ramionach a nie Twoich I zaślubin czary prysnął Słońce nuci pieśń błękitną
Zamiecie wichury, wznieci burzę Jutrzence zerwie letnią suknię Zamiecie wichury, deszczem lunie O świcie księżyc znów ŚwiętujeTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
