---

W ruinie jest serce moje,
Zaduma prowadzi mnie w gwiazdy,
Kłos purpurowy wszak marznie, zdycha,
Dusza się błąka, bezdomna i pusta.

W szafirowym oceanie toną gwiazd mych łodzie,
Moje witraże wśród planet parady,
Na mym ciele historię swą pisze,
Łzy w kolorze bursztynu płoną.

Pną się we mnie kwiaty, czarne-krwawe,
Żałoba uchodzi w duszy zaświaty,
Noc już rozbłysła w katedry sklepieniu,
Architektów lica w blasku księżyca.

I tylko w nocy cichej przebudzony,
Spoglądam w mej ziemi bezkresne przestrzenie,
Oddycham, żyję, kwitnę i płaczę,
Gdzie z oddali skrzy się zboża łanów złocenie.

Grają hymny płaczliwe,
Konstelacji żar pali,
Królowie wyklętej Gomory,
Ciskają w nas słowami ze stali.
(/x3)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.