Sadźmy, przyjacielu, róże! Długo jeszcze, długo światu Szumieć będą śnieżne burze, Sadźmy je przyszłemu latu!
My, odbici z niw rodzinnych, Może ich nie ujrzym kwiatu, A więc sadźmy je dla innych, Szczęśliwszemu sadźmy światu!
Jakże los nasz piękny, wzniosły! Gdzie idziemy - same głogi; Gdzieśmy przeszli - róże wzrosły, Więc nie schodźmy z naszej drogi!
Idźmy, szczepmy! Gdy to znuży, Świat wiecznego wypocznienia Da nam milszy kwiat od róży: Łzy wdzięczności i wspomnienia.
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |