Tam w dolinie nad Wisłą Siedziała dziewczyna Była piękna jak różany kwiat Bratki i róże zbierała sobie
Wiła wianki i rzucała je do falującej wody Willa wianki i rzucała je do wódy
A gdy sobie nad Wisłą Wianeczki swe wiła Przyszedł młody marynarz di niej "Miła ach miła" - tak szeptał on jej
I żegnała się niebawem ze swym pięknym marynarzem Bo odpływał jej marynarz hen we świat Gdy w dolinie nad Wisłą Minęły miesiące
Ona z maleństwem roniła łzy Miłość ach miłość sprawiła jej to
I rzuciła się z rozpaczy do tej falującej wody I tam w nurtach Wisły swój znalazła grób
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|