Ojczyzną moją jest muzyka. A ty jesteś jak nuta rzewna, Z którą na ustach, po latach, wraca się w muzykę jak do domu. I tylko się nie trwóż, Saskia, bo możesz mi być tak bardzo potrzebna, Że chyba tylko śmierci. Ale już cię nie oddam nikomu.
Jeżeli wszystkie niebiosa i wszystkie w nich serafiny Krzykiem tęsknoty wybłagam, by się spełniła twa chwała, Jeżeli powiem ci więcej: że jesteś ponad rubiny, O jedno proszę cię, Saskia: - Nie bądź zarozumiała.
Saskia, cokolwiek się stanie, Złotą chmurą zostaniesz w legendzie. Bo wypisane jest ogniem na ścianie: Że cię nikt tak jak ja kochać nie będzie.
Sięgnij po nieśmiertelność, Saskia, tak jak się sięga po szmaragd, Gitarę, czy jabłko, rumiane, ogromne. Jabłko, szmaragd przeminą. Jak komar brzęczy gitara. Lecz ja to w książkę zamknę. Saskia, uśmiechnij się do mnie.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
