---

Droga mamo.
To dla ciebie, dziś przed tobą się otwieram.
Nie ma dla mnie miejsca w niebie. Ja to nędzny brak człowieka.
Czeka mnie wieczna włóczęga przepełniona samotnością, ale wolę już być sama zamiast trzeć z nieporadnością.
Ciągły zawód w twoich oczach ranił bardziej niż kuminizm.
Z dnia na dzień bywałam gorsza, tylko stałam się problemem.
Nie potrafię ci dogodzić, spełnić twoich oczekiwań. By cie więcej nie zwrócić piszę list - moja modlitwa.

Wiem, że jestem egoistką lecz inaczej nie potrafię.
Wolę teraz rzucić wszystko niż się staczać jeszcze bardziej.
Nie miej mi więc tego za złe, wszystko to mnie zbyt przerasta. Coś wysysa że mnie życie. Nie chce by być znowu nasta.
Każdy dzień stał się udręką. Wolę iść w mroczność śmieci.
Nazwiesz mnie córką wyklętą, bo połknęłam te tabletki.
Było ich wystarczająco by ukoić każdą ranę.
Nie płacz, bo nie zasługuje na to lecz na wieczne spanie.

Przepraszam was, bo poddałam się lecz życie to przerosło mnie i teraz wzywa mnie najspokojniejszy sen.
Obejmie mnie jak nie objął nikt.
Ukoi gniew, zatrzyma łzy lecz proszę cie, notatkę w dłonie weź i wspomnij czasem mnie.

Przebudziłem się znów idealnie o północy.
Trudno znów mi złapać oddech jakbym dostał w płuca z procy.
Lubię w ciszy zerkać na tonący w mroku świat, potem wraca rzeczywistość, kara mnie realiów bat.
Jakby kat, spływają w dół ręki wody krasne.
Twoje problemy mamo bolą mnie jak moje własne.
Magik mówił do mnie wprost powtarzając "Jesteś bogiem".
Czemu szczęście nie rozumie, że nie chce być jego wrogiem?
Odciąć się - właśnie tego potrzebuje.
W błogim spokoju nicości się z dnia na dzień zakochuje.
Nie dam sobie rady sam. Pomóż mi, weź mnie na ręce, problemy dociskają coraz mocniej moje serce.
Przepraszam mame, tate w zasadzie całą rodzinę.
Sam nie spodziewałem się, że szybciej od was przeminę.
Próbowałem lecz nie mogę smutku z mego serca przegnać, więc odchodzę, wiecie dobrze.
Nadszedł czas by się pożegnać.


Przepraszam was, bo poddałam się lecz życie to przerosło mnie i teraz wzywa mnie najspokojniejszy sen.
Obejmie mnie jak nie obiął nikt.
Ukoi gniew, zatrzyma łzy lecz proszę cie, notatkę w dłonie weź i wspomnij czasem mnie.

Matko napisałem, wiele bzdur w swoim życiu zrobiłem.
To dla tego wciąż płakałem albo ciało swe raniłem.
Nie do końca wiem co stało się z moją biedną mentalnością, więc opowiem od początku.
Przeszłość stanie się jasnością.
Pierwszy cios padł kiedy się w niej zakochałem.
Ta zdradzała, wyzywała.
Myślała, że już nie powstanę, ale ja się nie poddałem.
W końcu tego mnie uczyłaś, pamiętałem jak szlochałaś kiedy kocham cie mówiłaś.
Drugi cios padł z mojej edukacji tylko zgliszcza.
Choć nie dałem tego poznać w środku wiara się zabiła.
To był powód czemu odrzuciłem radość w ciemny kont.
Agresja narastała we mnie, można było poczuć jej swąd.
Kolejny, trzeci cios zadałem w końcu sobie sam.
Olewałem swych przyjaciół, nie doceniałem, że ich mam.
Ten tekst też napisała ona, widziała gdzie słaby punkt mam, więc zapomnij o mnie mamo, choć cie dalej bardzo kocham.

Przepraszam was, bo poddałam się lecz życie to przerosło mnie i teraz wzywa mnie najspokojniejszy sen.
Obejmie mnie jak nie objął nikt.
Ukoi gniew, zatrzyma łzy lecz proszę cie, notatkę w dłonie weź i wspomnij czasem mnie.

I wspomnij czasem mnie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.