Myślałam, że czas darował ktoś nam, by zrozymieć gdy świat wokół nas kołyszę się jak chwiejna łódź Myślałam, że wiem, jak żyć, aby nie iść z tłumem, że umiem oddzielić piach złudzeń od ziarna słów...
Myślałam, że świat, to płótno, na którym barwy splatają się tak jak sama wybieram je lecz dzisiaj już wiem, że moim największym skarbem jest myśl, że na szczęście myliłam się...
Ref. Piękno jest w tym, że naprawdę nie wiemy niczego ktoś inny niż my, paletę barw tworzy nam... a wszystko co mogę ,to żyć i nie pytać- dlaczego... i cieszyć się, że to nie my układamy ten plan
Myślałam, że wiem jak łatwo odnaleść szczęście Gdzieś czeka wystarczy w jego stronę iść Myślałam, że jest blisko tuż za zakrętem i tylko wyciągnąć ręke, by chwycić je
Myślałam, że mam sposób na niepogodę że zawsze wystarczy mi sił by iść gdzie chcę Lecz teraz na szczęście wiem, że to, co mogę to cieszyć się każdym nowym dniemTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
