Czytam Kępińskiego, bo lekarz zalecił.
Świadomość tak cenna, artyści, poeci
Czujący wiele więcej, znający obce winy
Rozmawiający z sobą, znosimy własne kpiny
Noszący cudze lęki inaczej rozumiemy
Podwójny charakter emocjonalny z którym obcujemy.
Wypełniamy prawdę kłamstwem, nasze zmysły ją chłoną
Kwadrafonia odczuwalna, nie bronimy się przed sobą
Chmury chmurują, schizofrenia nami włada
Cienie się snują, psychotyczny listopad dopada
Mamy swe złudzenia, wyjątkowe i jedyne
Rozszczepione myśli, autystyczne machiny
Opętani przez moce, wezwani na posługę
Paranoje w naszej głowie przelewane w czystą sztukę
Samobójcy na misji, krwawi misjonarze
Kipiący ekspresją najlepsi szaleni malarze
Po chwili z sił obrani, dysząca obojętność
Ciało bez ducha, każdy zwykły nas potępia
Spokojna egzystencja w białym domu na uboczach
Miasto tętni pustką, pustkę mamy w oczach
Ziejemy obłędem, że podjęliśmy życie
Śnimy, by nie odczuć, by zanurzyć się w niebycie
Jesteśmy świadomością, jesteśmy sztuką życia
Cierpimy na świadomość, iluzja nas zachwyca
Cierpimy na zakłamanie wspomnień, fałszowanie pamięci
Na dereizm myśli, otępienie, brak nam chęci
Nie chce nam się zdrowieć, dobrze nam w chorobie
Wasza prawda nas przeraża, zatrzymajcie ją w sobie.
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
