---

1 Zwrotka
Pierdolona depresja, nie pozwala mi już normalnie oddychać
Nie mam siły żyć, chcę, przez nią już zdychać
Nie chcę być kochany, sam też już przestałem kochać
Nikt mi się nie podoba, też nikomu nie chcę się podobać
Ktoś mówił „wszystko będzie dobrze, do góry głowa
Zobaczysz – w końcu wszystko, ułoży się od nowa”
Niestety irytuje mnie, już nawet moja osoba
Wkurwiłem się, bo nie da rady tego pokonać
Widzę i słyszę coś, czego w ogóle tutaj nie ma
A życie w normalności, to dla mnie jedna wielka ściema
Milion różnych myśli, naraz krąży mi po głowie
Ten cały depresyjny syf, niszczy całe moje zdrowie
Zostawił mnie anioł stróż, odszedł mój obrońca
Czuję ze jestem już, coraz bliżej końca
Jak powietrze, chcę być już po prostu lekki
Chcę zamknąć oczy, i zasnąć już na wieki.

2 Zwrotka
Jestem sam w domu, i siedzę na fotelu
Pierdolę dziś nawet, rozmowę z tobą przyjacielu
Na stole, kubki po kawach, stojące tak już od paru dni
Wokół zamknięte okna i drzwi, cztery ściany a wśród nich
Sam na sam – ja, i ta pierdolona depresja
Zostaję tu z nią, bo, nie mam siły już uciekać
A nawet nie chcę, jestem zamknięty w sobie, jak więzień w celi
To jest cały efekt, tej jebanej schizofrenii
Za oknem deszcz, z całej siły, o parapet napierdala
A ja czuję, jak ten syf, całego właśnie mnie pochłania
Walczę sam ze sobą, psychika moim katem
Ja kontra depresja? Już przegrałem całą walkę
I nie chcę już nic czuć, ani o niczym myśleć
Chcę zamknąć oczy, i po prostu przestać istnieć
Kładę się i zamykam oczy, wcześniej gasząc światło
Boże - mam nadzieję że dziś, pozwolisz mi już, na wieki zasnąć.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.