W zatrutej koronie od lat
Cierpienie nie uszlachetnia
Klątwy rzucone pod wiatr
I wokół ciemność wieczna
Płonęły mosty i sny
Krwawiły blizny po skrzydłach
Słowa raniły jak cierń
Gdy wieczna miłość zbrzydła

Skóra wciąż zimna jak lód
A oczy dawno wyschły od łez
Kości ostry przeszywa ból
Samotność to cierpienie po kres
Gdybym mógł cofnąć czas
I nigdy ciebie nie spotkać
Czy byłbym wciąż taki sam
Na wietrze rozdarta postać

Od wielu wieków idę sam
Skryty przed słońcem śmierci pluję w twarz
Od wielu wieków nie żyję trwam
Bezkresna pustka moim domem
Oddałem duszę i ciało
Tylko po to by biec
Trwać obok ciebie
Nic więcej już nie zostało
Zabrał cię wieczny sen
Wciąż nienawidzę siebie

W zatrutej koronie od lat
CIERPIENIE NIE USZLACHETNIA......

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.