To nie jest sen, w twoje życie wkracza. Idzie do przodu, z drogi nie zbacza. Wkurwioną twarz przed sobą teraz masz. Przyłącz się do nas grupa zielsko, ty ją znasz. Odkryj siebie i twoje przeznaczenie. Poznaj złe i dobre strony, z ręki wyrzuć kamienie. Po co ci oni, czy siłę tobie dają? Odrzuć swą agresję, bo kiedyś ciebie odrzucają. Kolejne prawdy, zakazy, komplikacje. Aby uprzykrzyć życia nam i ja mam rację. Nie pozostaje nic innego, tylko walczyć kolego, ale nie pięściami, tylko swoimi słowami. Z bogami, z panami świata, z ciemną stroną mego życia, by uzyskać wspólność bycia, palenie bez picia. Daje chęci życia, odkłada agresję, nie popadasz w depresje.
Tak zdejmij maskę i pokaż polską twarz. No ile to już lat przeminęło i nie wróci. Czy to ciebie nie nudzi, że na bieli i czerwieni ciągle brak zieleni, która kwitnie i rozkwita. Życia erę nową wita, lecz to tylko sen na jawie. Ciebie to nie wkurwia dzień za dniem. Każdy boi się coś osiągnąć. Chcę zadbać o swą godność. Może to jest życia podłość. Albo kość nie zgody, zawsze bądź gotowy. Bo nigdy nie wiadomo co homasom użendasą może przyjść do głowy. Co ruch, co krok to mają pomysł nowy. Rozejrzyj się w dal to przerasta normy skale. Tam dziwki, złodzieje zawsze coś się dzieje. Pałki wciąż krążą, szukają zaczepki. Było by lepiej bez policyjnej wycieczki. Jak tu nie skręć beczki, chociaż prawnie nie uczciwe. Rachunki, podatki gdzie to wszystko idzie do kieszeni. Czy to się kiedyś zmieni? Spójrzcie skurwysyny ile w okół biedy.
Ja już jestem gotowy do ostrej rozmowy. Od nikogo nie chce słyszeć żadnej odmowy. Mam swe powody, uwijam swoje gniazdo. Niech każdy swe pilnuję, aby wszystko było jasno. Światło zgasło nie mogę znaleźć celu. Światło zgasło, lecz takich jest wielu. Nie mogą znaleźć w swoim życiu celu. Jasność nas ogarnia, lecz w ciemności żyje wielu. To nie jest tam, gdzie najbliższy cham. Wybierz swoją drogę, wybierz ją sam. Nie pójdę drogą, gdzie na kolanach trzeba iść i cierpieć, aby dostać się do nieba. Wybiorę prostszą, człowieka zwykłego. Ja nie należę do kościoła do grona tego. Ja wierzę w siebie i swoje przekonanie, a niech kościół się nie miesza w ludzkości wybrania.
Wykształcone społeczeństwo, które się wyróżnia. Chodzą z głową w chmurach w mózgu tylko próżnia. I się spóźnia, ich cykl myślenia. Zapominając o dzieciach ich życie się zmienia. Kwasy, jaranie, różnych dropsów używanie. Co im pozostanie? Tylko z mózgu pranie. Kasy wydawanie. Tylko balowanie. Wpierdolą się na dno, utematowanie. Po co to kokosy, jak rodzice samemu wychowują pieniądze, a nie mózgiem głowy. Nie wiedzą że pociecha pragnie ludzkiej mowy. żądza pieniądza daje pomysł nowy. I od nowa, zarabianie-wydawanie. Cennych innych ludzi w nowe gówno wpierdalanie. Co im pozostanie, chyba nikt nic o tym nie wie. Pieniądz jest na ziemi, oni będą w piekle.
Powiedział człowiek i zamknął oczy. Całą mądrość z jego życia w moją głowę wtoczył. Odchodzi człowiek sam bez nikogo. Mógł wybrać inną drogę, tym dla prostszą dla kogo. Dla siebie, współczucie dla ciebie. Kolejność przypadkowa, komuś zleci głowa. A teraz idę drogą , lewą, prawą nogą. Za dnia i nocom, ziemią i wodą przyjaciele mi pomogą. Ja pójdę także z tobą jeśli udowodnisz, że jesteś tą osobą Nie poddam się wyczuję ciebie. Spojrzę prosto w oczy niczym mnie nie zaskoczysz Bo masz być człowiekiem tak jak każdy z nas. Nie rób dymu w koło bo przyjdzie sądu czas. Tak przyjdzie czas na ciebie, Nikt ci nie pomoże, każdy się odwróci plecami. Tak dalej być nie może,
Nocą całe miasto jest za mgłą I co, takich pomysłów mam ze sto. Czy widzisz taką przyszłość, a może to jest noc. Szara i niepewna to jest rzeczywistość. Jeśli chodzi ci o ścisłość trzeba działać by mieć bliskość. Niepewne wrażenia i dziwne zdarzenia. A może ja mam tylko, a może ja mam tylko, film nagrany teraz, rozejrzyj się dalej to przerasta normy skale. Co widzisz? Same sytuacje szare. Jare i nie jare, nowe i stare. Wszystko zmierza do jednego by nie zboczyć śladu swego. by nie zboczyć śladu swego. Powiedz, powiedz, a czy życie wciąż cię dręczy? Zejdź na inną drogę, Kracy się słowem ręczy. Powiedz, powiedz, a czy życie wciąż cię dręczy? Zejdź na inną drogę, Kracy się słowem ręczy. Powiedz, powiedz, a czy życie wciąż cię dręczy? Zejdź na inną drogę, Kracy się słowem ręczy. Powiedz, powiedz, a czy życie wciąż cię dręczy? Kracy się słowem ręczy wciąż się trzyma swej poręczy.
Powiedz czy życie wciąż cię dręczy, powiedz czy cię męczy? Powiedz czy życie wciąż cię dręczy, powiedz czy cię męczy? Powiedz czy życie wciąż cię dręczy, powiedz czy cię męczy? Powiedz czy życie wciąż cię dręczy, powiedz czy cię męczy? Domel ma faję nigdy mówić nie przestaję.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
