Z koralowych wysp dziki wiatr wyrzeźbił ją, Z trawy morskich źdźbeł zrobił włosy, Gdy witała brzeg, brzeg przywitał ją, Zrosił stopy jej kroplą z rosy. Damą z fal - nazwali ją ludzie, Damą z fal - co w oczach błękit ma, Damą z fal - co serce ma zimne, Damą z fal - co zgubi mnie i tak.
Omotała mnie, wpadłem w sieci jej, Szedłem za nią tak na skraj świata, Była moim dniem, nocą była snem, Nieuchwytna panna i nieznana. Damą z fal - nazwali ją ludzie, Damą z fal - co w oczach błękit ma, Damą z fal - co serce ma zimne, Damą z fal - co zgubi mnie i tak.
W moim kolorowym śnie opuściła nagle mnie, Rozpłynęła się w niesionej wiatrem fali, Lecz powróci kiedyś tu, by posłuchać ludzkich słów, Pełnych ciepła i nikogo już nie ranić. Damą z fal - nazwali ją ludzie, Damą z fal - co w oczach błękit ma, Damą z fal - co serce ma zimne, Damą z fal - co zgubi mnie i tak.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
