Historii tej początek jest,
Gdy zima przyszła mroźna fest.
Maleńką wieś rozniosła wieść,
Że młynarz ma młodego na wydanie.

Wtedy wszystkie w oknach stały
i się jemu przyglądały,
Kto by nie chciał mieć u boku, chłopa Boga.
Wtedy wszystkie w oknach stały
i się jemu przyglądały,
Kto by nie chciał mieć u boku, chłopa Boga.

Młynarza syn, co piękny był,
On z ojca planu lekko drwił.
To musiał być bal, na którym każda z pań
Uczesze się najpiękniej jak potrafi.

Wtedy wszystkie w lustrach stały
I się sobie przyglądały,
kto by nie chciał mieć u boku, chłopa Boga.
Wtedy wszystkie w lustrach stały
I się sobie przyglądały,
kto by nie chciał mieć u boku, chłopa Boga.

Na skraju pół mieszkała jedna z głównych ról,
Dziewczę cud o włosach miód.
Ruszyła na bal, w sukni takiej no tam,
Co wieś maleńka nigdy nie poznała.

Wtedy wszyscy w rogu stali
Jej się tylko przyglądali,
Kto by nie chciał takiej pani pleść warkoczy.
Wtedy wszyscy w rogu stali
Jej się tylko przyglądali,
Kto by nie chciał takiej pani pleść warkoczy.

Młynarza syn, co piękny był
Oderwać wzroku nie miał sił.
Z panienką tańczył całą noc
I wyczuwał jej jakąś magiczną moc.

Wtedy wszyscy w rogu stali
Im się tylko przyglądali,
Kto by nie chciał takiej parze sypać ryżem.
Wtedy wszyscy w rogu stali
Im się tylko przyglądali,
Kto by nie chciał takiej parze sypać ryżem.

Historii tej połowę dopiero mam,
Gdy ranek już słoneczny wstał.
Maleńką wieś rozniosła wieść,
Że dziewczę cud umarło i nie żyje.

Wszyscy przy kościele stali
Bogu Ojcu przyglądali,
Kto potrafił takiej pani ściąć warkocze.
Wszyscy przy kościele stali
Bogu Ojcu przyglądali,
Kto potrafił takiej pani ściąć warkocze.

Dziewczęta z całej małej wsi
Złożyły wieniec z jednej krwi,
Gdy syn młynarza młody Bóg
Za panną złotą zniknął i zaginął.

Opleciona igłę sosny,
Będzie czekać tam do wiosny,
Póki nie odejdą mrozy ze serc ludzkich.
Młody piękny się powiesił
Kiedy żonę przyszłą cieszył,
Zmarł krwawiącą na rękach.
To udręka.
Młynarz kiedy się dowiedział,
Że syn nawet nie powiedział
Ostatniego słowa.
Dodał „Wina Boga, chłopa szkoda, syna Boga”.
Historii tej końcówkę zna,
Kto mieszkał raz w dolinie zła.
Maleńką wieś rozniósł dym i smród
Spalonych ciał i ludzkich przeklętych dusz.

Cała mała wieś spłonęła
Kiedy chłopa Boga zdjęła
Z sosny przed nadejściem wiosny.
Cała mała wieś spłonęła
Kiedy chłopa Boga zdjęła
Z sosny nikt nie dożył wiosny

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.