Natrętny, bezduszny, nadmorski wiatr
Wypędzał mewy na plażę
I srebro księżyca obficie kładł
Na dumne żołnierskie twarze.
Dostojne cienie pozrzucał z drzew,
Chowając wojsko w półmroku,
Na twarzach żołnierzy waleczny gniew,
A w sercu, w sercu – niepokój.
Pluton moździerzy
Pod Puckiem stał,
Ukryty w posępnych świerkach,
Dziesięciu żołnierzy,
Piętnaście dział,
I stara żołnierska manierka.
A oczy zamglone, bo pełne łez,
Nie dają spocząć powiekom,
A dłonie splecione w braterski gest,
A myśli, myśli – daleko.
Żołnierskie serce odmierza czas
Odgłosem mocnych uderzeń,
Cóż to, ach, cóż to tak dręczy was,
O czym myślicie, żołnierze?
Pluton moździerzy
Pod Puckiem stał,
Ukryty w posępnych świerkach,
Dziesięciu żołnierzy,
Piętnaście dział,
I stara żołnierska manierka.
Pluton moździerzy
Pod Puckiem stał,
Ukryty w posępnych świerkach,
Dziesięciu żołnierzy,
Piętnaście dział,
I stara żołnierska manierka.
Każdy z nich piękny jak młody bóg
Zrodzony z trudu i znoju,
I każdy odważny – i gdyby mógł,
Natychmiast by ruszył do boju.
By pomścić krzywdy, by wolność nieść
Być może wyruszą o świcie.
Lecz teraz czekają, a myśli – gdzieś,
O czym myślicie, żołnierze?
Spojrzeli na lśniący w oddali Puck,
Wtem ktoś przerywa milczenie,
Przepraszam bardzo, a co za buc
Robił nam zaopatrzenie?
Pluton moździerzy
Pod Puckiem stał,
Wzmocniony transportem z NATO,
Dziesięciu żołnierzy,
Piętnaście dział,
Manierka i kalkulator.
Pluton moździerzy
Pod Puckiem stał,
Wzmocniony transportem z NATO,
Dziesięciu żołnierzy,
Piętnaście dział,
Manierka i kalkulator.
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
