1.
Kiedyś dawno, dawno temu,
Tę historię uknuł los,
O tym jak dwóch kumpli z Donegal,
Dostało prztyczka w nos.
Bo choć przyjaźń ich łączyła
To skłóciła oby dwu
A powodem jak domyślasz się,
Było dziewczę jak ze snu.


2.
Rude włosy, talia osy,
Biust jak pomarańcze dwie,
Długie nogi, boże drogi,
Któż by bracie oparł się,
I w tym właśnie problem cały,
Że koledzy, co za pech
W jednej chwili tak się rozmaślili
W sercu czując zew.


3.
Prześcigali się w pomysłach
Jak wyrazić miłość swą?
Jak nie kwiatem to klejnotem,
Chcieli zdobyć pannę tą,
Wciąż umizgi i starania
I wciąż cicha walka trwa
Lecz jak skończą się zmagania
Czym zakończy się ta gra.

4.
I tak trwało to tygodnie,
Po przyjaźni zniknął ślad,
Pannie żyło się wygodnie,
Łamiąc obu chłopcom świat,
Lecz okrutna rzecz się stała.
Gdy ujrzeli właśnie to,
Jak się z innym po mszy całowała.
Obściskując go

5.
W oku łza i w dołku ściska
I niezgody znikła kość
Bo spojrzeli na to z bliska
Po cóż była im ta złość
A z ballady morał taki
Że gdzie dwóch interes ma
Wygra trzeci, bo przeważnie
Tak się kończy taka gra.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.