Idzie Cygan polną drogą,
I fajeczkę kurzy,
Skrzypce niesie, a nad głową
Chmury jak po burzy.
W kapeluszu mu do twarzy,
Kijaszkiem wywija,
O Cygance młodej marzy,
Pięknej jak lilija.

Idzie Cygan śpiewa sobie,
Liście płyną rzeką,
Tataraki i sitowie,
Pachną mu z daleka.
Do taboru Cygan idzie,
Cygankę tam pozna,
Będą przy ognisku siedzieć
I doglądać rożna.

Gwiazdy świecą, płoną szczapy,
Ogień w górę bucha,
A na rożnie prosie skwierczy,
Tabor pieśni słucha.
A że to był Cygan grajek,
Spodobał się wszystkim
Kiedy dobył swoich skrzypek,
Zauroczył wszystkich.

Pokochała go Cyganka
Piękna jak lilija,
Wybrała go na kochanka,
Bo była niczyja.
Była dumna i wyniosła,
Swoich odrzucała,
Bo na tego jedynego
Od zawsze czekała.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.