Kochałem Cygankę, poszliśmy nad rzeczkę,
Na pachnącej łące odpocząć troszeczkę.
Miła kwiatki rwała do wianka na głowę
Ja do kapelusza wydoiłem krowę.

Mleko ciepłe było, świeże i pachnące,
Po niebie złociste toczyło się słońce,
Wkoło kwitły kwiaty i szumiały drzewa,
Wiatr nam muskał włosy, ptak w gałęziach śpiewał.

Serca się nam rwały do siebie, do siebie,
Chmury jak baranki pasły się na niebie.
Bóg się nam przyglądał, jakby na coś czekał,
I do nas zza chmury ciepło się uśmiechał.

To dla ciebie Boże nasze zaręczyny,
Byś nas nie opuszczał w najgorsze godziny.
Byś pobłogosławił dzieciakom natury,
By się było można do Ciebie przytulić.

Z łaskawości twojej słońce dla nas świeci,
Rosa pachnie miętą i rodzą się dzieci.
Tyś duchem obecny w tych kwiatach na łące,
I w deszczach, co chłodzą nas w dzionki gorące.

Miła ma uwiła wianeczek na głowę.
W kapelusz go włożę i puszczę na wodę.
Płynie wianek rzeką, smuga mleka za nim,
A my w kopce siana niewinnie gruchamy.

Będzie dziecię z tego zdrowe i rumiane,
Bo poczęte będzie na pachnącym sianie.
Kto tak kocha życie i błękit nad głową,
Tego życia klęski i smutki nie zmogą.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.