Bramy piekieł stały im otworem
Kwiat dusił się pod ich cieniem
Nie potrafili się śmiać
A w sercach i duszach wciąż gościł płacz
Dziecko w jej łonie skażone nienawiścią
Płakało po nocach dusząc się nieczystością
Ona wciąż głucha na dziecka wołanie
Zamyka serce
Brudne oczy obłąkanych ciał
Szukały strzępka zachwytu w oczach tych
Którym nadzieje trzasnęła drzwiami
Każdy zlepek snujących się myśli
Nie był wart odsłony przed światem
Nie wyczuły tego gnijące dusze
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 