Bramy piekieł stały im otworem
Kwiat dusił się pod ich cieniem
Nie potrafili się śmiać
A w sercach i duszach wciąż gościł płacz

Dziecko w jej łonie skażone nienawiścią
Płakało po nocach dusząc się nieczystością
Ona wciąż głucha na dziecka wołanie
Zamyka serce

Brudne oczy obłąkanych ciał
Szukały strzępka zachwytu w oczach tych
Którym nadzieje trzasnęła drzwiami

Każdy zlepek snujących się myśli
Nie był wart odsłony przed światem
Nie wyczuły tego gnijące dusze

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.