Chęć posiadania zasłania nam za często to człowieczeństwo, gdy poddajemy się bezsensom. W pogoni za pensją. To boli nas, więc to nie boli nas, niszcząc powoli jak piętno własnych błędów. Gdy kusi nas piękno, z rozpędu chcemy je mieć zawsze pod ręką. Mając rzecz chcesz mieć znów następną. Co mają rzec ci, którym powiodło się kiepsko. Każde dziecko ulega temu wcześnie gdy prosi o zabawki, bo kolega ma lepsze. Twarde lekcje szkoły i podwórka, gdzie szacunek wzbudzają metka i komórka. Jedyna furtka by go zdobyć, to mieć je, doprowadzić dzieciaki do szaleństwa i przestępstw. W społeczeństwie najważniejsze jest mieć, więc to my odpowiadamy za to, że jest jak jest.
Młodość ulega modom, to akurat jest normalne. Każda nowość rodzi ich potrzeby momentalne. Rozwojowość to uwarunkowanie mentalne, a wściekła pogoń za hajsem jest aktualnie uznana za fajnie rokującą na przyszłość, żeby nie zginąć na wojnie o stanowisko. Wszystko po to, żeby móc sobie pozwolić na życie powyżej poziomu zwykłych roboli. Finansowy olimp jest celem tej wspinaczki, a kto sobie nie poradzi zginie w tej przepaści. Twarde zasady. kapitalizm jest łatwy - dla tych na górze tym na dole daje wciąż klapsy. Trzeba być twardym, pewnie iść przez życie, gdy przypadkowy sukces niesie nim ciemną woryszę. Kto może przyrzec, że bogaty pozostanie sobą, skoro chęć posiadania zasłania nam osobowość?
Każdy lubi wygodne i ładne przedmioty, najlepiej drogie. Ekonomia uczy nas o tym, że jeśli możesz mieć coś ekstra, ciężko przestać kupować. To ciąży na nas społeczna presja. Szukanie miejsca w hierarchii ludzkiej jak najwyżej, tak, żeby się nie martwić jutrem, ale każdy sukces może być krokiem do klęski i łatwo zgubić sens w wyścigu po cięgi.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
