---

Powiedz coś, nie mów nic – wszystko jedno,
spowszedniała nam całkiem powszedniość.
Kran przecieka już prawie pół roku –
ach, uspokój mnie miły, uspokój!

Wiem, to przejdzie, to chwila, moment,
na wielkie słowa zła pora.
Miłość to święto ruchome –
pojutrze, przedwczoraj…

Nie mówmy o tym, czego nie ma –
namiętność opuściła nas w potrzebie.
Zmieńmy temat, kochanie, zmieńmy temat,
skoro nie umiemy zmienić siebie.

Nie mówmy o tym, czego nie ma,
co niknie pośród sprzecznych przepowiedni.
Zmieńmy temat, kochanie, zmieńmy temat
na inny: bliższy życiu, bardziej średni.

Szumi wiatr, radio gra, skrzypi okno,
uciekamy w osobną samotność.
Nie czekamy już świtu ni zmroku –
ach, uspokój mnie miły, uspokój!

Wiem, to minie, to chwila, moment,
zawraca bieg swój rzeka.
Miłość to święto ruchome –
poczekam, doczekam…

Nie mówmy o tym, czego nie ma –
namiętność opuściła nas w potrzebie.
Zmieńmy temat, kochanie, zmieńmy temat,
skoro nie umiemy zmienić siebie.

Nie mówmy o tym, czego nie ma –
będzie dobrze lub tylko inaczej.
Zmieńmy temat, kochanie, zmieńmy temat
albo po prostu chodźmy na spacer.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.