Ucieka czas jak zając w las,
I nie chce na nas czekać.
Nie wróci tu, do białych brzóz,
Do ludzi, do człowieka.
Zostawił nas okrutny czas,
Nie da się go dogonić.
Zatrzasnął drzwi, w szuwarach śpi
Dziwny, nieodgadniony.

Ref: Gdzie ten czas, który był i gdzieś przepadł.
Szukam go dzień i noc jak człowieka.
Był, lecz znikł pośród drzew, tam za rzeką.
Może ktoś widział go jak uciekał.

Pojawia się, gdy wstaje dzień,
Już nowy, nie ten stary.
A potem śpi, ukryty, gdy,
Pracują wciąż zegary.
A może już przepadł wśród burz,
Co nas nękają stale.
I zmiótł go wiatr, północny wiatr,
Porywczy w swym zapale.

A gdyby gdzieś odnalazł się,
Za siódmą górą, rzeką.
I wrócił tu, do białych brzóz,
Do ludzi, do człowieka.
My inni już, a on jak wprzód
Dawnym językiem mówi.
Osaczyć go, to jakby wiatr
Na rożnie w słońcu studzić.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.