---

Już księżyc jak pomarańcza,
dzwoni w tamburyn do tańca.
Cień oliwki głowy gnie,
a dziewczyny nawołują się
bo melodia kusi je - niby czary.
Do gospody wali tłum,
nocną ciszę płoszy gwar i szum,
a śpiewacy pobrzękują już w swe gitary.

Chłopców zebrało się mrowie,
taniec i miłość im w głowie.
W oczach mają węgle dwa,
takim się sprzeciwiać - co to da?
Dola z dolą w karty gra albo w kości.
Kiedy dzwoni tańca rytm,
kiedy mocne wino głuszy wstyd.
Jak dziewczyna może oprzeć się tej miłości?

Jeszcze długa noc x2
zanim gwiazdy o poranku zbledną.
Nim nadejdzie świt
nie zobaczy nikt
no a jutro będzie wszystko jedno.

Bo z dzwonu głos pozbiera noc.
Ciężkie gwiazdy jak kolczyki srebrne.
A serce wie, że stało się,
że spokój zabrał ktoś.

Powrócą chłopcy z daleka,
będą dziewczyny ich czekać.
Pierścień z perła niby łza,
każdy chłopak swej dziewczynie da
no bo miłość wiecznie trwa aż do grobu.
Gdy się słowa zwiążą w rym
jak tu można nie uwierzyć im?
Nie ma rady w świecie tym ni spokoju

Miłość niejedno ma imię,
nawet największa przeminie.
Jeszcze w dłoniach trzymasz ją,
a już serca oba puste są
bo to nagle już nie to co tu było.
Lecz nie trzeba kusić zła
póki noc dokoła w tańcu trwa
i ramiona opasują dwa twoją miłość.

Nie płoszmy naszej miłości.
Niech ją ośmieli ta noc.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.