Po siódmej dwie —
mętnieje wzrok,
bo pora z gniazd kukułczych
sfrunąć w knajpy mrok.
Fruną straszydła dwa,
wiatr agrafką je przypiął do palt —
striptizerka, która w berka
sercem gra,
i srebrny alt.

Po siódmej dwie —
alcisty but
rozsadza od śródstopia
życia wilczy głód.
Wóda w tancbudzie
piołun zliże z warg.
Chce alcista, prężąc kark,
tak żyć, by cykutę pod śledzia pić.

Po siódmej dwie —
drży w gardłach pieśń.
Cherlawa striptizerka
z serca zrzuca pleśń.
Muszkę alcista zdjął,
na ten striptiz się patrzył i drżał.
Co jest życie warte? —
altem w tango spiął
i dla niej grał.

Po siódmej dwie —
maleńki zgrzyt.
Saksofon zielenieje,
bo mu czkawki wstyd.
Wóda w tancbudzie
piołun zliże z warg.
Chce alcista, prężąc kark,
tak żyć, by cykutę pod śledzia pić…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.