Zamieszkał w domu dobry duszek,
dobry jak z gruszek dojrzały sok.
Słomkowym machnął kapeluszem
i z dachu sfrunął szczęśliwy rok.

Starczyło jednak, żeby zasnął
duszek pachnący jak białe bzy,
a już opadło w piecu ciasto
i pokłóciły się z sobą łzy.

Ty lepiej, duszku, nie zasypiaj,
kiedy się chmurzy w naszym domu
i kiedy pomóc trzeba komuś
złe słowa w drobny mak rozsypać —
ty lepiej, duszku, nie zasypiaj.

Zamieszkał u nas dobry duszek
i miękkim pluszem pogłaskał dni,
noce w kołysce zawieruszył,
a świt rozśmieszył, gdy zmarszczył brwi.

Wystarczy jednak, że zasypia
dobry nasz duszek na chwili pół,
a już na siebie półki skrzypią
i nogą wierzga kuchenny stół.

Ty lepiej, duszku, nie zasypiaj…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.