---

Poznałem ciebie razem z tą melodią —
kwiat wraz z zapachem…
Jej zapach pamięć wszystkich trosk mi odjął,
schylił nad kwiatem…

Gdy tej melodii mnie opływał strumień
i twoje ramię,
tak chciałem wtedy ciebie umieć,
jak ją, na pamięć.

Dziś…

Boję się tej melodii,
że przyniesie cię znowu,
kiedy już pamięć zapomni
to, co we mnie jest tobą.

Boję się tej melodii,
że weźmie tę ciszę,
co kiedyś mi pozwoli
nareszcie nie słyszeć.

Dźwiękiem jej nagle dotknięty,
w dawną strącony poezję —
jak się obronię przed pięknem
tego, co z nią się odezwie?

Serce na nowo zaboli,
w powrotną drogę się zerwie…
Boję się tej melodii
tak bardzo jak ciebie.

Jesteście dla mnie, ty wraz z tą melodią,
smutku dwie barwy —
gdy jedna zblednie, na tęsknotę moją
drugiej wystarczy.

Twój obraz, niknąc, będzie coraz mniejszym
cierpień mych kształtem,
melodia pójdzie za wierniejszym,
za moim śladem.

Więc…

Boję się tej melodii,
że przyniesie cię znowu,
kiedy już pamięć zapomni
to, co we mnie jest tobą.

Boję się tej melodii,
że weźmie tę ciszę,
co kiedyś mi pozwoli
nareszcie nie słyszeć.

Dźwiękiem jej nagle dotknięty,
w dawną strącony poezję —
jak się obronię przed pięknem
tego, co z nią się odezwie?

Serce na nowo zaboli,
w powrotną drogę się zerwie…
Boję się tej melodii
tak bardzo jak ciebie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.