Kiedyś kneź Dreptak jeszcze w łożnicy
Leżał przed pójściem do łaźni,
Aż tu przychodzą doń wojownicy
Hej, wojownicy odważni.

Zdumiał się Dreptak, koszulę spuścił,
Co ją chciał ściągnąć przez głowę,
- A was - zapytał - kto tutaj wpuścił
Na te komnaty kneziowe?

Pod nimi zasię drżą aż kolana,
Cali ze strachu się pocą...
- Myśmy - rzekł jeden przyszli do pana,
Bo w zamku straszy coś nocą.

Oj straszy, straszy to całkiem nieźle i
Chowa się w różne framugi,
Chodzi po zamku w jedwabnym gieźle,
A pysk ma o... taaaaki długi!

Uszy ma takie wielkie jak kapcie,
A oczki całkiem maciupcie,
Więc, mości książę, wy to coś złapcie
Albo w ogóle coś zróbcie.

Tu kneź okazał męstwo i władzę
I rzekł: - Nie martwcie się, goście,
Już ja z tą zgagą sobie poradzę,
A teraz pa! Się wynoście!

A kiedy wyszli bijąc pokłony
Książę wyskoczył spod koca
I krzyknął, wpadłszy do izby żony
- Ty, gdzie się włóczysz po nocach?

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.