Rozkwitam pięknie jak polny bratek
Gdy mi zadają wszyscy pytanie:
- Jak pan to robi, że mimo latek
Jest pan w tak świetnym, kwitnącym stanie?

Inny ma wygląd, że tylko dobij,
Pan zaś poprawia się wciąż wybitnie!
Jak pan to robi? Jak pan to robi?
I co pan robi, że tak pan kwitnie?

Na to pytanie w głowę się skrobię
I szukam w myślach uzasadnienia.
Bo prawdę mówiąc ja n i c nie robię
I to jest powód mego kwitnienia...

Inni się męczą i zarywają,
Nie śpią, nie jedzą śniadań, kolacji
Nic też dziwnego, że wyglądają
Jak ciocia Klocia po ekshumacji.

A ja obiadki jem lekkostrawne,
Niezbyt obfite (bym nie stetryczał)
Czytam wyłącznie książki zabawne
(Raczej Wałęsę niż Kuśniewicza).

W żadną dyskusję nikt mnie nie wrobi,
Co trzy miesiące stan zębów badam,
Kocham się tylko w Alexis Colby
(więc mnie fizycznie to nie rozkłada).

Dwa półetaty wziąłem od razu
Co jest wysiłkiem dla mnie maciupkim:
Pół dnia pracuję i na pół gazu,
Gadam półgębkiem, siedzę półdupkiem...

Nic też dziwnego, że ludzie skrycie
Szepczą na widok mój luksusowy:
- Popatrzcie tylko! Ten to ma życie!
Krew z mlekiem! Bomba! Sklep nabiałowy!

Figluję rankiem, dobrze śpię nocą,
Wieczorem solo gram na perkusji,
I jakoś żyję... Pan pyta po co?
Stop! Już mówiłem. Żadnych dyskusji.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.