Oto moja prywatna, intymna, maciopka,
Uboga lecz chędoga noworoczna szopka,
Stojąca wśród wyziewów i wśród długów wielu
Do niedawna nosząca nazwę PRL-u.

W niej żłobek, a nad żłobkiem jako Matka Boska
Piękna Małgosia schyla się Niezabitowska,
Już jej lęk o dzieciątko więcej nie wyniszcza,
Gdyż Herod się poprawił! (oczywiście Kiszczak).

Święty Józef sukmanę ma, czy rodzaj kiecki,
Haftowanej w przepiękny szlaczek mazowiecki.
Wół i osioł chuchają w dziecięcia oblicze,
To Turoń .. pardon: Kuroń wraz z Balcerowiczem.

W roli Żyda - Syryjczyk, ma myckę, czy turban.. ?
Jego koza na sznurku to pokorny Urban.
Pastuchów całe mnóstwo! Zaś nad szopką, w górze
Nawróceni gliniarze, te aniołki stróże,

Kombinują jakby tu swą odzież służbową
Przefarbować bez wielkich jaj na granatowo.
Przy okazji śpiewają patriotyczne piosnki
A dyryguje nimi ksiądz major Jankowski.

Szprech, Czech i Rus, królowie nieśli swoją dolę,
A Szprech zwiał na zachód i ryćka się z Kohlem.
W żłobku leży maleństwo w krostkach, w palpitacjach,
Ani jej do zabawy, ani jej do śmiechu
Na szczęście wszystkim z góry błogosławi Lechu.
A choć tyle trudności i przeciwieństw wszędzie,
O ile znam Polaków - to jakoś to będzie!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.