Późną nocą mędrzec Archimedes
Wyszedł z domu, zamknął cicho drzwi
I przez miasto się udał per pedes
Obliczając wartość liczby "Pi".

Pod bladymi znakami zodiaku,
Pod księżycem błyszczącym wysoko
Szedł uczony ulicami Syrakuz
I powtarzał: Pi... pi razy oko...

Jedna z heter, wypuszczając gaszka,
Tym "pi pi" się zdziwiła ogromnie
I spytała: - Pan się bawi w ptaszka?
Zamiast piszczeć, wstąp pan lepiej do mnie...

- A i owszem - odparł mędrzec - wstąpię...
(z czego widać, że faktycznie był on mędrcem).
Ona zaś mu przyrządziła kąpiel
I kolację zrobiła naprędce.

Archimedes zrzucił chiton lniany,
W starczą pierś się podrapał pazurkiem,
Chwycił oddech i skoczył do wanny,
Jakby pragnął zostać płetwonurkiem,

Po czym, głowę wystawiwszy łysą,
Spytał, gładząc zarost szczeciniasty:
- Jaki dzień dzisiaj mamy, huryso?
- Pierwszy stycznia!

- A rok?
- Dwieście dwunasty.
- A to dziwne - krzyknął matematyk -
Toż był dwieście trzynasty dopiero,

Czemu z każdym rokiem mniejsze daty?
- A bo to jest czas przed naszą erą!
- Prawda - szepnął mędrzec - zapomniałem,
U nas lata na odwyrtkę płyną...

I w zadumie, okiem otępiałem
Jął przyglądać się brudnym mydlinom...
A wtem, nagle, jak cl nie da susa,
Nic nie zważa, że woda zeń ścieka,

Na parkiecie stanął na nagusa
I zakrzyknął: - Heureka! Heureka!!!
Rzecz to dziwna i uwagi warta:
W wodzie ciało wazy dziwnie mało,

Tyle mniej, ile wazy wyparta
Woda przez to zanurzone ciało!
Co stwierdziwszy, opuścił mieszkanie
I powtarzał swój uczony banał.

I tak go przychwycili Rzymianie,
Którzy wleźli do Syrakuz przez kanał.
A wódz Rzymian się uśmiechał ironicznie
I nie wierząc w naukowe wywody,

I chcąc sprawdzić tę rzecz empirycznie,
Przebił starca i wrzucił do wody.
Chlupnął mędrzec ugodzony włócznią,
Wyparł wodę, choć już był bez czucia...

I zatkały pokolenia uczniów:
- Jeszcze jedno prawo do wykucia!!!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.