---

Wszystko nam rośnie wszystko się zmienia,
Osiągi coraz bardziej podniebne,
Tutaj badania, tam - doświadczenia,
Tylko czy aby wszystkie potrzebne?

Na przykład Józef Maria Wybzdyczaj
Zdoktoryzował się był w cichości,
Bo andrzejkowy opisał zwyczaj
Wraz z laniem wosku, i z laniem gości.

Ot, docent Dreptak, na seminarium
Wraz z asystentem, Janem Panicznym,
Dręczyli rybę pięć lat w akwarium
Prądem tresując ją elektrycznym

I doświadczenia robiąc najdziksze
A teraz dumą ich to nastraja
Że biedna ryba siada na ikrze
Jak jaka głupia kura na jajach.

Jedni się trudzą, inni im płacą,
Prądu wychodzi ilość niezgorsza,
A ja się pytam: - komu to na co,
Że mamy kwokę z samicy dorsza?

Są wprawdzie pewne uzasadnienia,
Dreptak dowodził mi w sposób gładki
Że po piętnastu latach siedzenia
Rybie wyrosnąć mogą pośladki,

Że w jej potomstwie się to utrwali
I że dzień taki jest już bliziutko,
Kiedy będziemy w knajpie wołali:
- Proszę pół litra i rybie udko!

Ale niestety, dziś w czasie tarła
Ta ryba - widać spryciara duża -
Bez dania racji wzięła i zmarła
Zanim wyrosła jej pupa kurza.

Atoli Dreptak nasz nie rozpacza,
I dalej kroczy swą słuszną drogą,
Właśnie dorwawszy gdzieś szopa-pracza
Wsadził draniowi grzałkę pod ogon.

Teraz go śledzi, mierzy suwmiarką,
Eksperymenty różne wyczynia......
Co z tego będzie? Praczka z suszarką,
A jak szop zdechnie, to będzie świnia!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.