Nie namawiaj mnie do wojska,
ja do wojska pójdę sam,
wojsko to jest szansa moja,
obowiązek, który znam!

Nie namawiaj mnie do wojska,
ojciec w wojsku był i dziad,
teraz pójdę ja do wojska,
po mnie pójdzie młodszy brat!

Polskie wojsko
to brzmi swojsko,
jak rodzina i jak dom!
To przyjaciół bliskich grono,
od mundurów tam zielono,
tam najlepsi chłopcy są!

Z armią będziesz jak z dziewczyną,
z kolegami za pan brat!
Polskie wojsko
to brzmi swojsko,
stąd mężczyźni idą w świat!

Nie przekonuj mnie, że trzeba,
ja ten rozkaz w sercu mam,
nas w rodzinie nikt nie kusił,
szedł do wojska każdy sam!

To tradycja piękna polska,
obowiązek dumny nasz,
nie namawiaj mnie do wojska —
no, za kogo ty mnie masz?

Polskie wojsko
to brzmi swojsko,
jak rodzina i jak dom!
To przyjaciół bliskich grono,
od mundurów tam zielono,
tam najlepsi chłopcy są!

Z armią będziesz jak z dziewczyną,
z kolegami za pan brat!
Polskie wojsko
to brzmi swojsko,
stąd mężczyźni idą w świat!

Nie namawiaj mnie do wojska,
ja do wojska pójdę sam,
już od dawna upatrzony
rodzaj wojska pewien mam!

Do takiego chcę iść wojska,
w którym ojciec był i dziad,
do którego za lat parę
po mnie pójdzie młodszy brat!

Polskie wojsko
to brzmi swojsko,
jak rodzina i jak dom!
To przyjaciół bliskich grono,
od mundurów tam zielono,
tam najlepsi chłopcy są!

Z armią będziesz jak z dziewczyną,
z kolegami za pan brat!
Polskie wojsko
to brzmi swojsko,
stąd mężczyźni idą w świat!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.