---

Przychodzą młodzi i onieśmieleni,
stoją akacje w zieleni,
a pod akacjami kończy się dzień,
pod małymi liśćmi mokry cień.

Pod akacjami wszyscy tacy sami
chodzą o zmierzchu i nocą,
chodzą parami albo czasem sami,
wróżą z akacji: „Czy chce?”.

Nie czekaj wróżby od akacji,
akacja nigdy nie ma racji,
choćbyś połamał cały krzak,
przecież nie spełni się i tak.

To bardzo miła rzecz, ta zieleń,
szanujmy zieleń, przyjaciele —
i tak wszystkie liście
postrąca w końcu z drzew
październikowy wiatr.

Chodzisz i nie wiesz, tylko patrzysz za nią,
wtedy zapytaj Cyganiąt,
wszystko jak najprościej powie ci w mig
przy karowej damie walet pik.

Spytaj o szczęście bzu piątego płatka
i czterolistnych koniczyn,
nocą sierpniową spadającej gwiazdy,
popatrz na wodę i wróż.

Nie czekaj wróżby od akacji,
akacja nigdy nie ma racji,
choćbyś połamał cały krzak,
przecież nie spełni się i tak.

To bardzo miła rzecz, ta zieleń,
szanujmy zieleń, przyjaciele —
i tak wszystkie liście
postrąca w końcu z drzew
październikowy wiatr.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.