---

Pod sklepem siedział jakiś gość,
Na krawężniku wino pił –
Może wszystkiego miał już dość
I już nie wiedział, po co żył.
Listopad to jest pora zła.
Bezdomny pies pod murem szedł,
Wziął facet na kolana psa
I patrząc w oczy, tak mu rzekł:

Słotna jesień to nie siostra ni dziewczyna,
Kapitalizm to nie kumpel ani brat,
Komu trzeba – szczyty ostre, nam – dolina,
Komu trzeba – koktajl z ostryg, a nam – wiatr.

Słotna jesień to nie żona ni kochanka,
Kapitalizm nie brat łata ani druh.
Czasem starczy pożyczona jedna szklanka,
Byle można było wypić z niej we dwóch.

Do domu człowiek kundla wziął,
Dał mu do miski, co tam miał,
Choć z pustych puszek to był dom
I gdzieś pod wysypiskiem stał.
Później otworzył z dykty drzwi,
Choć był listopad, pora zła –
Przestało padać, psie, więc idź,
Wszak jesteś wolny tak jak ja.

Słotna jesień to nie siostra ni dziewczyna,
Kapitalizm to nie kumpel ani brat,
Komu trzeba – szczyty ostre, nam – dolina,
Komu trzeba – koktajl z ostryg, a nam – wiatr.

Słotna jesień to nie żona ni kochanka,
Kapitalizm nie brat łata ani druh.
Czasem starczy pożyczona jedna szklanka,
Byle można było wypić z niej we dwóch.

A kiedy życia przyszedł kres
W listopadowej siwej mgle,
Na cmentarz wbiegł kulawy pies,
Na grobie pana zwinął się.
Smutna historia, jakich sto,
I krucha jak zdeptany liść,
Że nawet gdy się widzi dno,
Zawsze dla kogoś warto żyć.

Słotna jesień to nie siostra ni dziewczyna,
Kapitalizm to nie kumpel ani brat,
Komu trzeba – szczyty ostre, nam – dolina,
Komu trzeba – koktajl z ostryg, a nam – wiatr.

Słotna jesień to nie żona ni kochanka,
Kapitalizm nie brat łata ani druh.
Czasem starczy pożyczona jedna szklanka,
Byle można było wypić z niej we dwóch,
Byle można było wypić z niej we dwóch.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.