Nowych uczuć trysnęłaś krynico, Idzie światem potężne wołanie... Niech je wiatry na skrzydła pochwycą, Niech rozniosą po życiowym łanie... Głos się rozszedł - wzywa ludzkie rzesze Nie do mieczy, nie do krwawej burzy... On nadzieję świętą w sercach krzesze Ludziom-wrogom wieczny pokój wróży!
Pod sztandarem tej świętej nadziei Pokojowi się kupią szermierze... Szybko rośnie moc drogiej idei Dzięki pracy i niezłomnej wierze! Trwałe mury dzieliły narody, Między nimi stały lat tysiące... Ale padną oporne przegrody, Gdy uderzą w nie serca gorące.
Na osnowie jednej wspólnej mowy Ludy myślą napełnią się Bożą, W zrozumieniu i w zgodzie świat nowy - Jedną wielką rodzinę utworzą. Więc szermierze wytrwają w jedności Wielkim trudem się swoim nie zmęczą, Póki piękne marzenie ludzkości Nie zabłyśnie nam wieczystą tęczą!Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
