Achter don’kre horizonten van Europa’s woudgewelf,
Een uitvaart, dieper dan de schaûw, voltrekt in het jaar ’11.
Aan de opgang van ’t gestamte speelt een herinnering der dag; Tragiek der laatste stralen, sterkt het woud met wild bejag.

100 jaren na uw dood
Hoor ik uw Symphonie
Avondlandse lotgenoot,
Ontsteek uw zegevuren!
Voor altijd in mijn hart vergood,
Maakt mij uw evenknie.
O zegevierend morgenrood
Der stille ochtenduren!

Wielend langs de hemel, door de alven opgespaakt,
Het firmament in winterslaap, opdat zij weer ontwaakt!
Divergent bespannen, een geest als sterrenlicht,
Getand met wilde vlammen; duidt het nieuwe tijdsgewricht!

Luidt mahleriaanse leus;
Zonnegloren, glorieus!
De uitvaart is onlangs vereeuwd;
De tijd die alle wonden heelt...

100 jaren na uw dood
Hoor ik uw Symphonie
Avondlandse lotgenoot,
Ontsteek uw zegevuren!
Voor altijd in mijn hart vergood,
Maakt mij uw evenknie.
O zegevierend morgenrood
Der stille ochtenduren!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.