Cóż cię uzdrowi, cny rycerzu
Samotny, blady, smutny taki?
Wokół jeziora uschła trzcina
Ucichły ptaki

Spotkałem Damę na tej łące
Przepiękna tak, urocza jak duch
Włos długi miała, oczy dzikie
Krok niczym puch

Zabrała mnie do elfiej groty
Wzdychała, a jej płacz był szczery
Złożyłem na jej pięknych oczach
Pocałunki cztery

Uśpiła mnie swą kołysanką
I biada mi – we śnie ujrzałem
Jak we mgle blady, przerażony
Na skale stałem

Widziałem królów jak śmierć bladych
Ich martwy głos do mnie przemawiał
– Uciekaj! La Belle Dame Sans Merci
sidła zastawia

Ujrzałem usta wygłodniałe
Rozwarte przestrogą mroku
Potem zbudziłem się na górze
Na zimnym stoku

I oto czemu tu się błąkam
Samotny, blady, smutny taki
Choć uschła trzcina nad jeziorem
I milczą ptaki

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.