---

Kiedyśmy jabłko zerwali,
a właśnie padał deszcz,
i jabłkośmy podzielili,
historią wstrząsnął dreszcz,
historią wstrząsnął dreszcz.

Bo nic się nie dzieje bez
konsekwencji i ciągu dalszego.
Więc pierwszy ten podział jest
przyczyną podziału wszelkiego,
przyczyną podziału wszelkiego.

Świat się podzielił więc
jak jabłko z drzewa brzydkiego
i wszystko musiało pęc,
i kształtu jest dwoistego,
i kształtu jest dwoistego.

A cała dialektyka
z podziału pierwszego wynika.
Fatalnie się złożyło,
wszystko się podzieliło:

Na brunetów i blondynów,
tych z Kalwarii, tych z Londynu,
i na prawo, i na lewo,
na krzaczynę i na drzewo.

Nieparzyste i parzyste,
ręce brudne oraz czyste,
krowy tłuste, krowy chude,
baby białe, baby rude.

I na złe, i dobre czasy,
na klasyków i na klasy,
na czerwone i zielone —
wszystko, wszystko podzielone.

I na końcu się gdzieś podział
nasz jedyny rajski podział.
On po nocach nam się śni,
ten rozkoszny podział płci.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.