---

Nie bank to nas przekupił obcy,
nie wróg to zmusił nas do pracy.
I znów wołamy: „Naprzód, chłopcy!”
bez względu na podwyżkę płacy.

Wszak serca nasze grzmią jak dzwon,
drżą w listopadzie, rosną w maju,
najwyższy wciąż bierzemy ton —
najstarsza młodzież tego kraju!

Marsz, marsz, koledzy!
Co złego to nie my.
Jeszcze się polepszy,
póki my żyjemy.

Niemocy drętwej zerwij pęta,
szeroko, Polsko, otwórz oczy
i stań wesoło uśmiechnięta
wśród najmądrzejszych w świecie ojczyzn!

Choć się sprzysięgła wraża moc,
by nas odesłać do rezerwy —
kochany kraju, dzień i noc
używaj sobie nas bez przerwy!

Marsz, marsz koledzy!
Co złego to nie my.
Jeszcze się polepszy,
póki my żyjemy.

A gdy nas o co boli głowa,
to tylko z prostej tej przyczyny,
by nam nie zbrakło w gębie słowa,
co będą się z nim równać czyny.

Niech zjeżdża z drogi głupi wał,
co z dawna naszej sprawie szkodzi:
tu robotnicy są na schwał —
najstarsi w kraju ludzie młodzi!

Marsz, marsz koledzy!
Co złego to nie my.
Jeszcze się polepszy,
póki my żyjemy.

Choć zły los nie minie
i nic nas nie zbawi —
jeszcze się rozwinie,
jeszcze się poprawi.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.