Powinnam sprzedać Ci więcej, Łatwiej mieć dostęp do fałszu niż otwartych kart, Dziękował byś mi potem, Za każdy drobny szczegół, Dziękował byś mi potem, Że byłam za daleko.
Wszystko grało, bo musiało, Każdy miał dobrze wyuczony nowy ruch, Zaczął gryźć niedosyt adrenaliny- mało, Nowe kombinacje, wzajemnie tępiły słuch, Dusiliśmy słowa, aż w szwach pękała głowa, Od zarzutów wielu dla nas beznadziejnych spraw, Z każdego położenia chcieliśmy spróbować, Obserwować zakazanych przez nas samych świat. Ile razy chciałam zacząć, Ty musiałeś komplikować, Każdą próbę, o! dosięgnie Cię prawdy słuch. Kiedy się produkowałam, cała prawdę Ci zdradzałam, Wychodziłeś obojętnie nagle tracąc słuch.
Powinnam sprzedać Ci więcej, Łatwiej mieć dostęp do fałszu niż otwartych kart, Dziękował byś mi potem, Za każdy drobny szczegół, Dziękował byś mi potem, Że byłam za daleko.
Na początku fakt lepsza, byłam za każdym razem, Karmiłam Twe oczy, fałszywym obrazem, Bo każdą sytuację, o którą mnie pytałeś, Przedstawiałam w takim świetle w jakim widzieć chciałeś, Lecz postarałeś się i dogoniłeś mnie, Kłamstwem sumienia nie wyczyści się. Gdy ktoś zaczyna brać, więcej niż może dać, Z pustym bagażem, będzie kiedyś sam.
Powinnam sprzedać Ci więcej, Łatwiej mieć dostęp do fałszu niż otwartych kart, Dziękował byś mi potem, Za każdy drobny szczegół, Dziękował byś mi potem, Że byłam za daleko. Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
