---

Nie opuszczaj mnie,
każda moja łza
szepcze, że co złe,
się zapomnieć da.
Zapomnijmy ten
utracony czas,
co oddalał nas,
co zabijał nas.
I pytania złe
i natrętne tak:
Jak? Dlaczego? Jak?
Zapomnijmy je.

Nie opuszczaj mnie,
nie opuszczaj mnie,
nie opuszczaj mnie…

Ja deszczowym dniem
ci przyniosę z ziem,
gdzie nie pada deszcz,
pereł deszczu sznur.
Jeśli umrę, z chmur
spłynie do twych rąk
światła złoty krąg
i to będę ja.
W świecie ziemskich spraw
miłowanie twe
będzie pierwszym z praw,
królem staniesz się,
a królową ja.

Nie opuszczaj mnie,
nie opuszczaj mnie…

Nie opuszczaj mnie,
ja wymyślę ci
słowa, których sens
pojmiesz tylko ty.
Z nich ułożę baśń,
jak się serca dwa
pokochały na
przekór ludziom złym.
Z nich ułożę baśń
o księżniczce, co
zmarła z żalu, bo,
bo nie poznała cię.

Przecież zdarza się,
że największy żar
ciska wulkan, co
niby dawno zmarł.
Pól spalonych skraj
więcej zrodzi zbóż,
niż zielony maj
w czas wiosennych burz.
Gdy księżyca cierń
lśni na nieba tle
i z czerwienią czerń
nie chcą złączyć się.

Nie opuszczaj mnie,
już nie będzie słów,
już nie będzie łez,
dobrze jest, jak jest,
Tylko taki kąt,
mały kąt mi wskaż,
gdzie twój słychać śmiech,
widać twoją twarz.
Chcę, gdy słońca krąg
wzejdzie, być co dnia
cieniem twoich rąk,
cieniem twego psa.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.