Nagle spostrzegasz stopy swe i dłonie
Wzrokiem ich źródła szukasz w okolicy
Choćby opoki, z której rytm wybija
Historii choćby, praprzepisu na dnie
Poruszyciela i - zapadasz w przestrzeń
Wokół przegubów tylko wiatr a twarzą
Ku słońcu tylko - aż pod powiekami…
Kiedy się sobą nasycimy
Kiedy ich nasycimy sobą
Kiedy nam boskiej braknie śliny
Kiedy nam wymiar pęknie głowy
Kiedy rozedrga nas pomiędzy
Kiedy i wtedy nic się zdarzy
Będziemy sądzić
Będziemy hulać
Będziemy śmiać się po cmentarzach
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 