Co mnie obchodzą małe formy grafiki Pochylona nad smutkiem Zanurzam dłonie w jego chłodzie Jest już tak źle, że boję się myśleć I wylewam wielki żal z oczu na twarz
A ludzie siedzą i gapią się w ekran Jakże szczęśliwi że potrafią patrzeć Jest już tak źle, że boję się myśleć A pani na ekranie tańczy udając szczęście Co mnie obchodzą braki pomarańczy
Po co mnie pytasz dokąd, dlaczego Daj odpowiedź własnemu ja Już nie zrobię nic dobrego Już nie wymyślę nowych barw Widać dobry Bóg tak chciał
Co mnie obchodzą małe formy grafiki Pochylona nad smutkiem Zanurzam dłonie w jego chłodzie Jest już tak źle, że boję się myśleć I wylewam wielki żal z oczu na twarzTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
