Zanadto wierzę ślepo ufam
Swoim zmysłom, kiedy myślę że:
To już cały świat.

Ten który dotknąć, czy zobaczyć
Mogę ciałem lub umysłem
Lecz, to nie jest tak.

Choć moje ciało materialne,
A wokół materialny umysł
Wciąż pomysły śle.
Ja siedzę wewnątrz, mała iskra,
Twoje dziecko, tak samotne,
Zagubione we mgle.

Czasami przykryty iluzją
Chcę wierzyć, że życie bez Ciebie
Jest życiem.
Wplątany w matnię materialną
Zapominam, tonę i upadam.
I cierpię.

Rozdarty między bukti- mukti,
Jak szaleniec nad urwiskiem,
Ciągle gubię cel.

Ten który przecież taki jasny
Niczym blask słoneczny:
Pokochać Cię.

I mimo drogi prostej
To na wybojach pragnień
Idąc, potykam się.
Ciągle walczę, potem wołam Cię
Chociaż serce me rozdarte,
Jednak Ty pragnienia znasz.

Czasami przykryty iluzją
Chcę wierzyć, że życie bez Ciebie
Jest życiem.
Wplątany w matnię materialną
Zapominam, tonę i upadam.
I cierpię.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.