---

Na samo chwili tej wspomnienie
aż do tej pory cała drżę:
ja ucieszyłam się szalenie,
on udał, że nie widzi mnie.

Potem coś bąknął, że się cieszy,
że wszystko to wyjaśni mi,
a teraz bardzo mu się śpieszy —
gdy odszedł, w oczach miałam łzy.

Jakże inaczej patrzył na mnie,
gdy brzegiem morza ze mną szedł
na wczasokursie, na wczasokursie.
O opiekuńcze wsparta ramię
słyszałam co dzień jego szept
na wczasokursie, na wczasokursie.

Kiedy kończyły się wykłady,
śledził mój każdy gest i krok,
z miłości truł się, z miłości truł się.
Nie jadł deserów, chodził blady
wciąż tylko za mną, świt czy mrok,
na wczasokursie, świt czy mrok.

Gdy odjeżdżałam, zrozpaczony,
obiecał co dzień pisać list,
potem przez peron zatłoczony
lokomotywy przebiegł gwizd.

Potem raz jeszcze go ujrzałam…
A resztę państwo znają już —
więc przyda się przestroga mała,
dla czułych serc niewielki kurs.

Przecież niejedna jeszcze pani
usłyszeć może taki szept
na wczasokursie, na wczasokursie.
Ktoś jej podsunie męskie ramię,
będzie z nią brzegiem morza szedł
na wczasokursie, na wczasokursie.

Ale niech panie pamiętają,
że choćby jęczał, świt czy mrok,
z miłości truł się, z miłości truł się,
to jeden z tych, co się kochają
przez dwa tygodnie raz na rok,
na wczasokursie raz na rok.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.