---

Głos może trochę mam załzawiony,
lecz wy się, proszę, o to nie boczcie
i posłuchajcie smutnej canzony
panienki, co ma etat na poczcie.

Chociaż dokoła budzi się wiosna,
krążą w przyrodzie soki odżywcze,
słuchajcie, ludzie, skargi żałosnej,
a zwłaszcza słuchaj ty, niegodziwcze!

Bywałeś tu przez wiele dni,
znaczków nabyłeś z dwieście w sumie,
wrzucałeś do skrzyneczki list
i wciąż nie mogłeś nic zrozumieć.

Albo nieczuły jesteś tak,
albo do dzisiaj trwasz w obłudzie —
już pierwszy znaczek to był znak,
że się uczucie we mnie budzi!

Na znaczku był pierwiosnek i
tkwi w tym przerzutnia poetyczna,
że się zaczęła miłość fi-,
nasza najczystsza miłość fi-,
jedyna w świecie miłość filatelistyczna. (x2)

Aż kiedyś rzekłam sobie „dość!”
i po wewnętrznej krótkiej walce
sprzedałam ci przez łzy, na złość
znaczek ze żmijką czy padalcem.

I zamiast szczęścia kiście rwać,
odszedłeś, może już na zawsze…
Ach, wróć, bo znaczek chcę ci dać
z jakimś zwierzątkiem pojednawczym!

Niech taki znaczek stworzy mi
nasza wspaniała myśl plastyczna —
ty wracaj i nich kwitnie fi-,
nasza najczystsza miłość fi-,
jedyna w świecie miłość filatelistyczna!

Ty wracaj i nich kwitnie fi-,
nasza najczystsza miłość fi-,
jedyna w świecie miłość filatelistyczna!

Ach…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.