---

Czym purpurowe maki
Na ciemną drogę rzucał?
Sen miałem, ale — jaki? —
Przypomnieć już nie mogę.

Twojeż to były usta?
Mojeż to były dłonie?
Głąb sadu mego — pusta,
We wrotach — księżyc płonie.

Dni się za dniami dłużą,
Noce — w jeziorach witam…
Kiedy ty kwitniesz, różo?
„Ja nigdy nie zakwitam…”

„Ja nigdy nie zakwitam…”
Twójże to głos, o, różo?
Słowo po słowie chwytam,
Dni się za dniami dłużą…


{Sad rozstajny, Warszawa 1912}

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.