---

Nie czaruj, Warszawko, nie czaruj
Bo to ci nic nie pomoże
Jak Pęduszko coś raz postanowi...
Tak, tak, pora nam rozstać się
Wcale nie jestem wzruszony...
Są też inne miasta:
Kraków, Bydgoszcz, Pruszków...

- O, o rany, kto to?

Cóż cię, miły staruszku, ugryzło
Chcesz się rozstać z Warszawą i Wisłą?
Czy jej fal już niemiły ci szept
O Łazienkach i Trasie W-Z?
Mariensztackich już nie żal ci dachów
I białego Pałacu pod Blachą
Otulonych w wieczornej, w wieczornej mgły szal
Czy tych mostów warszawskich nie żal?

- O rany, a pani, za przeproszeniem, kim pani jest?

Jestem Wiosna i spieszę w tej sprawie
By zamieszkać na skwerach w Warszawie
Moc radości mnie czeka co krok
Bo nie było mnie tutaj już rok
Rzuć, staruszku, niewczesne pomysły
Nie smuć Wiosny, Warszawy i Wisły
Zostań z nami i wierzaj mi, wierzaj mi, że
Bez nas ciężko ci będzie i źle

- Prawda, pani ma rację, tak, tak...

Już nie nęci mnie Kraków ni Pruszków
Pani mówi tak miło: "Staruszku"...
Moje serce to przecież nie stal
I Warszawy, i pani mi żal
Ja przyznaję - to nie jest rzecz prosta
Z Łazienkami na wiosnę się rozstać
I jak kwitną, nie patrzeć, nie patrzeć przez łzy
Pałacyki w Alejach i bzy

- Prawda, Wioseneczko? Tak, tak...

I już dalej pójdziemy pod rękę
Nucąc sobie wiosenną piosenkę
A któż inną by drogą dziś szedł
Jak nie ulic szefową – W-Z?
Szepcą sobie przechodnie na uszko:
"Patrzcie z Wiosną profesor Pęduszko"
Melon z wdziękiem zsunięty, zsunięty na skroń
Dziś "Eterek" fijołków ma woń

- Tak, tak, Wioseneczko kochana...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.