Tak ludzie mówią, że to pusta lalka, La belle Madame Loulou z Alei Róż, Zapewne - tak, to nie westalka, Tancerką jest, to jasne już. O pięknym grzechu cichą baśń szeleści Jedwabna suknia z niezliczonych fałd I ma przedziwny czar niewieści Jej drobnej rączki, nóżki kształt. Dyskretna woń "Coeur de Jeannette" Dyskretnych pieszczot przedsmak śle, Dlatego właśnie tę kobietę - Świat niedyskretny sądzi źle...
Madame Loulou ma szyk dessous, Piękne brylanty i stroje, Żyje bez burz w Alei Róż Sama lub, czasem, we dwoje... Główka bez trosk, serce jak wosk I buziak anielsko słodki, Madame Loulou, przysięgnę tu, Jest tylko ofiarą plotki...
Lecz tajemnicą jest poliszynela, Że piękna Loulou ma przyjaciół trzech, Bo jakże żyć bez przyjaciela, A mieć ich trzech to też nie grzech; Pan baron w niej się kocha idealnie, Przysyła róże "Marèchal de France", W południe zwykle zwiedza jej sypialnię I patrzy na nią per destance... Pan konsul darzy ją liliami, Jak długi rok stricte five o'clock; Przy kawce u niej siedzą sami, Lecz zwykle tak o jeden krok...
Madame Loulou tak dla tych dwu W różne przebiera się stroje, Le cher baron zwykł widzieć ją Spowitą w szlafroczka zwoje... Consul a dit: "Après midi Lubię cię w robe z aksamitu". Madame Loulou, tam jak i tu, Da dowód serca i sprytu...
Artystą znanym jest przyjaciel trzeci, Wytworny, piękny niby młody bóg. Talentem swym zachwyty wkoło nieci I sprawa w sercach pań puk, puk, puk... Ten nigdy kwiatów Loulou nie przysyła, I kiedy chce, przychodzi do niej sam... Z nim Loulou jest potrójnie miła I zapominam co to kłam... Gdy do zatrzasku klucz swój wwierca, Tam do jej drzwi, w Alei Róż, Loulou już czeka, z biciem serca, I usta swe rozchyla już...
Madame Loulou nie mówi mu Nic o konsulu, baronie... Cisza jest w krąg, on przy niej kląkł, I serce przy sercu płonie... Znikł wszelki ślad zbytecznych szat I poszły w kąt konwenanse... Madame Loulou jest sobą tu - Honni soit qui mal y pense!Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
