Babie lato płynie wolno przez jesienny park, z dala ktoś na mandolinie kołysankę gra. Chodźmy, miła, pod nasz stary dąb, jakże kocham ciepło twoich rąk. Pomyśl, ile to już lat idziemy przez świat.
Spostrzegłem dzisiaj pierwszy siwy włos na twojej skroni i widzisz, miła, przed wzruszeniem trudno się obronić. Bo przecież w oczach dzień, gdy pierwszy raz ujrzałem ciebie, pamiętam każde słowo, każdy uśmiech twój.
Czas nie ostudzi ludzkich serc, mocna miłość płonie. Całuję pierwszy siwy włos, co zalśnił na twej skroni. Tak piękną mamy jesień, miła, cichą i pogodną. Spójrz, jak babiego lata płynie srebrna nić.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
