---

Babie lato płynie wolno
przez jesienny park,
z dala ktoś na mandolinie
kołysankę gra.
Chodźmy, miła, pod nasz stary dąb,
jakże kocham ciepło twoich rąk.
Pomyśl, ile to już lat
idziemy przez świat.

Spostrzegłem dzisiaj pierwszy siwy włos
na twojej skroni
i widzisz, miła, przed wzruszeniem
trudno się obronić.
Bo przecież w oczach dzień,
gdy pierwszy raz ujrzałem ciebie,
pamiętam każde słowo,
każdy uśmiech twój.

Czas nie ostudzi ludzkich serc,
mocna miłość płonie.
Całuję pierwszy siwy włos,
co zalśnił na twej skroni.
Tak piękną mamy jesień, miła,
cichą i pogodną.
Spójrz, jak babiego lata
płynie srebrna nić.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.