[I.] Zamieńcie się ze mną na te szare, brudne poranki, Kiedy nie wiem, co mam zrobić, strach, nie panuję nad nim, Wyżera od środka, to, co jeszcze we mnie żyje, Chciałbym kogoś spotkać, a cisza po uszach bije,
Zamieńcie się ze mną na tęsknotę za tym domem, Którego brak sprawia, że jak wrak ciągle tonę, Emocje wypaczone, spokojne, ciepłe rozmowy, Dzisiaj nie wychodzi z głowy ten krzyk, piekielny skowyt,
Zamieńcie się ze mną na moje piękne wspomnienia, Bo najbardziej boli fakt, że niczego już tu nie ma, I nikogo, że każdy poszedł swoją drogą, Minęło tyle lat, a ja wciąż płaczę za Tobą,
Zamieńcie się ze mną na moją osobowość, Nie poznaję samego siebie, opowiem bogom, Tym innym, a nie w niebie, nie znalazłem miłosierdzia, Więc marzenia o zbawieniu co noc muszę wypędzać,
Zamieńcie się ze mną na świadomość dobrych czasów, Bezpiecznej przystani, tej oczyszczonej z hałasu, Co brutalnie kuje w mózg, wpływa na odbiór świata, Zwykły personalny atak, zrobili ze mnie wariata,
Zamieńcie się ze mną na te rozchwiane emocje, Kolaż marzeń, ambicji, oczy znowu mokre, I nie chcę znów ich suszyć, bo mam bardzo mało siły, A substancje aktywne wszystko we łbie już zabiły,
Zamieńcie się ze mną na wasze problemy, Nie planuję ich porównywać, bo dobrze wiemy, Że każdy ma własne piekło, po co się łudzić, Ale nawet to, że nie jest lekko może się znudzić,
Zamieńcie się ze mną, wiem, że to jest pusta prośba, Pytasz, czy łańcuchy pękną? Diabłów wyrzec się nie można, Pewnie w końcu klękną, kiedy? Może na pogrzebie, Tylko błagam, bez obietnic, że przygarniesz w potrzebie!
[II.] Zamieńcie się ze mną i weźcie moją nostalgię, Kiedy patrzę na przeszłość wiem, że wyląduję na dnie, Gorzki smak toksyny, smród taniego alkoholu, Niech ktoś da mi siły, żebym wyszedł z tego gnoju,
Zamieńcie się ze mną na te bezwzględne ściany, Co wciąż tak ograniczają, kocham te stany, Kiedy śpię i chyba wtedy podróżuję w czasie, Potem twarde lądowanie, wyobraźnia traci zasięg,
Zamieńcie się ze mną i pozwólcie się skupić, Ułożyć jakiś plan, no chyba w końcu musi mi się udać, Jestem realistą, nie wierzę w cuda, No to po co to wszystko? Szczęście i obłuda,
Zamieńcie się ze mną, skoro mowa o przyjaźni, Odrażający zapach chwili, gdzie się człowiek błaźni, I potrafi żebrać, żałośnie prosić o atencję, Że podpala konkurencję,
Zamieńcie się ze mną, chociaż czego tu zazdrościć? Z całym bagażem doświadczeń jesteśmy tacy prości, Stado nieproszonych gości pełza znowu mi po skórze, Próbuję się wydostać, chyba nie wytrzymam dłużej,
Zamieńcie się ze mną na chwilę, by krytykować, Mieć pokrętny obraz tego, co się tak głęboko chowa, To tylko słowa łatwe, każdy zrozumie, Nie chcę od nowa, boże, ja już nic nie umiem,
Zamieńcie się ze mną na tę bezlitosną pętlę, Co oplata mi krtań, kiedyś z goryczy pęknę, Bo nie starczy mi wściekłości, żeby zagryźć wszystkich wrogów, Chyba jestem za głupi, bo nie znam sposobu,
Na to, aby ktoś to gówno wziął daleko ode mnie, Tak bardzo jest mi smutno, że się przyglądacie biernie, Upadek, porażka, koniec, to takie piękno? No ludzie, kurwa, błagam, zamieńcie się ze mną!Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
